Edukacja obecnie poszukuje nowych ścieżek rozwoju przekazywania wiedzy w sposób innowacyjny, atrakcyjny, intuicyjny, ale przede wszystkim trafiający w gusta adeptów Naszej Uczelni. Wyznaczenie odpowiednich celów, a co za tym idzie metod kształcenia, a właściwie rozszerzenia obecnych o wykorzystanie innowacyjnych rozwiązań z zakresu ICT, uwypukliło zagadnienia w obszarze programu nauczania studentów, gdzie wirtualna czy też rozszerzona rzeczywistość znacząco zwiększa możliwości przekazywania wiedzy. Analiza potrzeb umożliwiła rozszerzenie zajęć dydaktycznych z zakresu medycyny, stomatologii o wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości. Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach aktualnie rozwija kilka autorskich projektów z wykorzystaniem nowoczesnych technologii w naukach medycznych. Dwa główne, działające w ramach wspomagania dydaktyki projekty obejmują prowadzenie zajęć w ramach Sali operacyjnej (zabiegowej), a także gabinetu stomatologicznego. Oba wymienione projekty bazują na wykorzystaniu technologii wirtualnej rzeczywistości.
WIRTUALNA SALA OPERACYJNA
Projekt Symulatora Sali Operacyjnej z wykorzystaniem wirtualnej rzeczywistości powstał na bazie doświadczeń i obserwacji kierunku kształcenia studentów w obszarze medycyny. Dostęp do nowoczesnych technologii między innymi wizualizacji i symulacji, a także błyskawiczny rozwój dostępnych narzędzi informatycznych umożliwia zaprojektowanie dowolnych scenariuszy przypadków, także takich, które są rzadko spotykane lub wręcz niemożliwe do praktycznej nauki przez przyszłych adeptów medycyny.
Modele użyte w aplikacji zostały wiernie odwzorowane z prawdziwej sali operacyjnej posadowionej w Centrum Dydaktyki i Symulacji Medycznej w Katowicach wraz z jej pełnym wyposażeniem. Zaprojektowane zostało kilka postaci zarówno w formie manekinów jak i odwzorowanych modeli pacjentów, jednocześnie dodając naturalne ruchy postaci, jak i mimikę twarzy. Aplikacja posiada kilka scenariuszy, które uczestnik symulacji może zrealizować, między innymi podpięcie elektrod w odpowiednie miejsca na ciele pacjenta, podanie tlenu, intubacja, sprawdzenie reakcji źrenic, osłuch klatki piersiowej wraz z informacją zwrotną w postaci dźwięków (szmerów). Aktualnie trwają prace nad umożliwieniem Studentom (użytkownikom) realizacje zadań z zakresu ergonomii sali operacyjnej, gdzie zadaniem użytkownika będzie dokładne zapoznanie się z jej wyposażeniem, rozmieszczeniem narzędzi leków, działaniem aparatury.
Projekt Wirtualnej Sali Operacyjnej zostanie wyposażony w elementy grywalizacji, gdzie będzie możliwa ocena na punkty oraz czas równoległych realizacji zadań przez wielu studentów, a następnie porównanie wyników i ich analiza. W kolejnym etapie prac rozwojowych zakładamy realizację możliwości działania aplikacji w tzw. kooperacji kilku uczestników symulacji. Aplikacja będzie również działać finalnie na komputerach bez wyposażenia w zestaw VR, a użytkownik będzie operował klawiaturą i myszą. Rozwiązanie takie umożliwi wykorzystanie również pracowni komputerowych, a co za tym idzie większą dostępność dla użytkowników. Aktualnie z aplikacji korzystają studenci na wybranych zajęciach w celu zapoznania się z wyposażeniem sali operacyjnej oraz podstawowych procedur symulacyjnych. Finalnie będzie możliwość realizacji zaliczeń praktycznych w wirtualnej rzeczywistości.
WIRTUALNY GABINET STOMATOLOGICZNY
Symulator Gabinet Stomatologiczny został zaprojektowany na potrzeby rozszerzenia możliwości dydaktycznych dla studentów SUM. Projekt wykorzystuje technologię wirtualnej rzeczywistości, gdzie sam gabinet wraz z pełnym wyposażeniem jest odwzorowany z maksymalną dokładnością oraz dbałością o szczegóły. Aplikacja umożliwia jest zapoznanie się z wyposażeniem gabinetu stomatologicznego, a zaimplementowana pełna interakcja pomiędzy obiektami umożliwia niemalże realne odczucie przebywania w naturalnym środowisku.
Student (użytkownik) ma za zadanie przygotować odpowiedni zestaw narzędzi do wykonania zadanej przez prowadzącego procedury z zakresu stomatologii. Zakładając okulary ma możliwość za pomocą odpowiednich kontrolerów wyciągnięcia i przesunięcia wybranych narzędzi stomatologicznych, a następnie odpowiednie ich przygotowanie zgodnie z przyjętą procedurą w gabinecie stomatologicznym. Końcowy wybór oceniany jest przez prowadzącego, gdzie informacja zwrotna obejmuje wskazanie poprawności realizacji oraz wskazanie ewentualnych błędów, a także pomiar czasu realizacji zadania. Dodatkowo student ma możliwość odpowiedniego sterowania oświetleniem pola roboczego na fotelu stomatologicznym, dzięki czemu nabywa niezbędnych manualnych umiejętności szybkiego i prawidłowego ustawiania lampy stomatologicznej.
Aktualnie trwają zaawansowane prace dotyczące projektu polegające na znacznym rozszerzeniu jego funkcjonalności. Ten etap przewiduje maksymalne położenie nacisku na interakcję użytkownika z pacjentem, wykorzystując odpowiednie narzędzia stomatologiczne. Wykonywane zadania realizacyjne obejmują następujące procedury:
wizualizacja uzębienia pacjenta,
analiza wizualna przy pomocy lusterka stomatologicznego powierzchni zgryzowych pacjenta,
analiza poszczególnych powierzchni zębów w celu rozpoznania zmian patologicznych na każdym poziomie - od małych, przedubytkowych, po np. brak zęba lub jego częściową utratę,
ocena obecności złogów nazębnych (kamień i osad), obecności uzupełnień protetycznych np. korony, mosty,
wykonanie badania wewnątrz-ustnego wraz z diagramem zębowym.
W dalszych etapach realizacji projekt umożliwi ocenę stanu błony śluzowej jamy ustnej umieszczając na ekranie zmiany chorobowe w postaci np. liszaja, chorób wirusowych itd... W kolejnym etapie, gdy asystent prowadzący sprawdzi poprawność lub brak poprawności wykonanego badania (diagramu) będzie możliwość, najeżdżając kontrolerem na ząb nieprawidłowo zdiagnozowany, jego wyjęcie z łuku np. wraz z korzeniem i obracanie z różnych stron, aby znaleźć miejsce patologii.
Równolegle jest przygotowywana baza patologii, gdzie użytkownik będzie mógł wylosować schorzenie, umożliwiając przeprowadzanie ćwiczeń w odniesieniu do różnych przypadków zaprojektowanych przez prowadzących zajęcia. Projekt Wirtualnego Gabinetu Stomatologicznego zostanie wyposażony w elementy grywalizacji, gdzie będzie możliwa ocena na punkty oraz czas równoległych realizacji zadań przez wielu studentów, a następnie porównanie wyników i ich analiza. Planujemy również rozbudowę symulatora o współpracę w trybie wieloosobowym, dzięki czemu będą możliwe do zrealizowania zadania w kooperacji wymagające obsady kilku osób np. stomatolog plus asystent. Przebieg całego procesu symulacji i interakcji użytkowników będzie przekazywany w formie na żywo do komputera prowadzącego lub komputerów pozostałych uczestników zajęć. Finalnie będzie możliwość realizacji zaliczeń praktycznych w wirtualnej rzeczywistości.
DRUK 3D W STOMATOLOGII
Dotychczas wykorzystywane podczas wszystkich zajęć dydaktycznych zęby fantomowe mają kształt i budowę odpowiadające zdrowiu jamy ustnej pacjenta, nie uwzględniając żadnych patologii. Z pierwszymi patologiami w obrębie twardych tkanek zęba studenci spotykali się dopiero realizując zajęcia kliniczne tzn. przyjmując pacjenta (żywą osobę). Ta sytuacja może stanowić potencjalne niebezpieczeństwo podczas pierwszych zajęć klinicznych, predysponując do zaistnienia niekorzystnych dla pacjenta skutków w trakcie leczenia.
Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom student w i kadry dydaktycznej, co w efekcie naszym zdaniem przyczyni się do zminimalizowania pojawienia się tego typu niebezpiecznych zdarzeń, opracowane zostały modele 3D zębów fantomowych w pełni kompatybilne z unitami stomatologicznymi będącymi na wyposażeniu Centrum Symulacji Medycznej w Zabrzu. Wzór modeli umożliwia uwzględnienie zmian patologicznych tzn. ubytków, nieprawidłowości w budowie czy kształcie poszczególnych zębów. Wykładowca będzie dysponował skonsultowanym wcześniej materiałem w postaci zębów 3D przygotowanych pod kątem każdych zajęć praktycznych, dając studentowi niespotykane do tej pory możliwości zdobycia wiedzy w najwyższym stopniu zbliżonej do rzeczywistego zapotrzebowania w kontakcie z przyszłym pacjentem.
Wykorzystując przygotowane modele do zajęć można uwzględnić różne aspekty tematyczne, umożliwiając realizację w podgrupach w zależności na przykład od rodzaju ubytku, schorzenia, czy też budowy zęba. Dostępność tego typu materiału ćwiczeniowego ułatwi prowadzącym zajęcia dydaktyczne dokonać obiektywnej oceny pracy studenta i określić stopień jego przygotowania do zajęć klinicznych. Opracowane modele zostały przystosowane do modyfikacji zmian patologicznych z użyciem dostępnego oprogramowania przez technik w stomatologicznych w zależności od zapotrzebowania na kolejne zajęcia tematyczne. Wszelkie modyfikacje mogą zostać pobrane z bazy i przygotowanych zmian patologicznych, ale również wykonane samodzielnie przez użytkownika. Dodatkowo zostały zaprojektowane modele zębów mlecznych również z uwzględnieniem zmian patologicznych, wraz z odpowiednim stabilnym mocowaniem do posiadanych unit w stomatologicznych. Modele poszerzą umiejętności praktyczne w zakresie stomatologii wieku rozwojowego.
Dzięki optymalizacji modeli pod kątem druku 3D, asystent dentystyczny i wykładowca ma możliwość wydrukowania zaprojektowanych indywidualnie modeli oraz przygotowania bazy dydaktycznej na zajęcia tematyczne. Zastosowanie proponowanego wzoru modeli stomatologicznych wraz z bazą modyfikacji znacząco poszerza możliwości edukacyjne w zakresie umiejętności praktycznych zarówno dla student w kierunku lekarsko-dentystycznego, a w przyszłości umożliwia prowadzenie tematycznych zajęć podczas kurs w specjalizacyjnych. Dodatkowym atutem stosowania zaprojektowanego rozwiązania są koszty uzyskania gotowych materiał w do zajęć praktycznych, zdecydowanie niższe aniżeli dotychczasowe koszty zakupu gotowych modeli i zębów fantomowych.
Anatomiczny atlasu porodu 3D część 1
Projekt jest pierwszym narzędziem tego typu w Polsce i jednym z nielicznych na świecie interaktywnym narzędziem łączącym wielowymiarowo informacje dotyczące poszczególnych etapów porodu. Wykorzystanie zaawansowanej technologii trójwymiarowej oraz zaawansowanej animacji do szczegółowego odtworzenia anatomii miednicy oraz przedstawienia procesów porodowych stanowi pionierskie podejście. Dzięki temu narzędziu, użytkownicy mogą niemal wejść w akt rodzenia, co jest znaczącym krokiem naprzód w edukacji położniczej. Obecnie na rynku edukacji położniczej brak jest nie tylko narzędzi tego typu, ale również literatury fachowej, która w sposób kompleksowy przekazałaby studentom proces porodu. Twórcy narzędzia skupili się na ukazaniu tego, co dzieje się „od środka” z kośćmi oraz mięśniami miednicy, a także w jaki sposób ciało dziecka wstawia się w kanał rodny oraz dokonuje odpowiednich zwrotów. Podkreślenia wymaga także fakt, że w atlasie zostały wykorzystane wiernie odwzorowane struktury anatomiczne: zeskanowane preparaty biologiczne za pomocą skanera 3d. Niespotykane w tradycyjnych podręcznikach, płynne i interaktywne przedstawienie porodu umożliwia studentom zdobywanie wiedzy i umiejętności w sposób bardziej przystępny i atrakcyjny, a także ułatwia wizualizację tego, co dzieje się z ciałem matki i dziecka w jego poszczególnych etapach.
Projekt powstaje we współpracy trzech jednostek Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach:
Zakładu Anatomii Katedry Nauk Podstawowych Wydziału Nauk o Zdrowiu w Katowicach
Zakładu Profilaktyki Chorób Kobiecych Katedry Zdrowia Kobiety Wydziału Nauk o Zdrowiu w Katowicach
Centrum Kształcenia Zdalnego i Analiz Efektów Edukacyjnych ŚUM
Projekt współfinansowany jest przez Metropolitarny Fundusz Wpierania Nauki w latach 2022-2024.
Atlas Porodu 3D część 2 – projekt anatomia płodu.
Anatomiczny atlas porodu 3D to narzędzie, które ma na celu szczegółowe odtworzenie anatomii miednicy żeńskiej oraz przedstawienie procesów porodowych.
Płód jest kluczową częścią porodu. Wielkość płodu i jego proporcje ulegają dużym zmianom w czasie ciąży. W porodzie fizjologicznym częścią przodującą jest główka płodu. Należy ona do tzw. dużych części płodu.
Dlatego cześć druga atlasu pn. „Anatomia płodu” ma na celu w sposób kompleksowy ukazanie struktur anatomicznych czaszki płodu 3D z uwzględnieniem opisu istotnych punktów anatomicznych i antropometrycznych czaszki, ciemiączek oraz płaszczyzn, wymiarów i obwodów główki płodu istotnych z punktu widzenia położniczego.
W projekcie zastosowana zostanie animacja do szczegółowego odtworzenia anatomii czaszki płodowej. Dzięki temu narzędziu, użytkownicy będą mogli kompleksowo spojrzeć na poród, co stanowi ważny aspekt w edukacji położniczej.
W atlasie “Anatomia płodu” zostały pokazane wiernie odwzorowane struktury anatomiczne, w tym kostne. Wykorzystano między innymi technikę skanowania 3D/fotogrametrii, modelowania 3D oraz nowe rozwiązania oparte o ‘gaussian splatting’*.
Kompleksowe opracowanie zagadnień na temat czaszki płodu ułatwi studentom wizualizację mechanizmów zachodzącym w czasie porodu.
Atlas będzie prezentował wiedzę na temat płodu w aspektach: anatomicznym i położniczym, gdzie pokazane zostaną szczegółowo struktury anatomiczne czaszki płodu. Atlas obejmie także wizualizację ułożeń główki płodu oraz modelowanie jej wielkości zależności od tygodnia ciąży. Atlas obejmie także bazę unikatowych preparatów anatomicznych (preparatów kostnych, preparatów czaszek płodowych oraz preparatów miednicy żeńskiej) wraz ze szczegółowymi opisami struktur anatomicznych. Wszystko to w oparciu trójwymiarowe wizualizacje struktur kostnych oraz trójwymiarowe preparaty anatomiczne.
Atlas zostanie wykorzystany podczas prowadzenia zajęć z przedmiotów: „Anatomia”, „Techniki położnicze i prowadzenie porodu”, „Położnictwo i opieka położnicza”. Zdobycie praktycznej, specjalistycznej wiedzy przyczyni się do lepszego przygotowania studentek i studentów do przyszłej praktyki.
Oprócz edukacji akademickiej, “Atlas porodu 3D” znajdzie również zastosowanie w szkoleniach personelu medycznego czy kursach doskonalących. Natomiast jako narzędzie informacyjne może posłużyć dla przyszłych rodziców w ramach zajęć w szkole rodzenia.
Projekt powstaje we współpracy trzech jednostek Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach:
Zakładu Anatomii Katedry Nauk Podstawowych Wydziału Nauk o Zdrowiu w Katowicach
Zakładu Profilaktyki Chorób Kobiecych Katedry Zdrowia Kobiety Wydziału Nauk o Zdrowiu w Katowicach
Centrum Kształcenia Zdalnego i Analiz Efektów Edukacyjnych ŚUM
Projekt współfinansowany jest przez Metropolitarny Fundusz Wpierania Nauki w latach 2022-2024.
Gabinet Stomatologiczny VR
Projekt został zaprojektowany na potrzeby rozszerzenia możliwości dydaktycznych dla studentów SUM. Projekt wykorzystuje technologię wirtualnej rzeczywistości, gdzie sam gabinet wraz z pełnym wyposażeniem jest odwzorowany z maksymalną dokładnością oraz dbałością o szczegóły.
Aplikacja umożliwia jest zapoznanie się z wyposażeniem gabinetu stomatologicznego, a zaimplementowana pełna interakcja pomiędzy obiektami umożliwia niemalże realne odczucie przebywania w naturalnym środowisku.
Student (użytkownik) ma za zadanie przygotować odpowiedni zestaw narzędzi do wykonania zadanej przez prowadzącego procedury z zakresu stomatologii. Zakładając okulary ma możliwość za pomocą odpowiednich kontrolerów wyciągnięcia i przesunięcia wybranych narzędzi stomatologicznych, a następnie odpowiednie ich przygotowanie zgodnie z przyjętą procedurą w gabinecie stomatologicznym.
Końcowy wybór oceniany jest przez prowadzącego, gdzie informacja zwrotna obejmuje wskazanie poprawności realizacji oraz wskazanie ewentualnych błędów, a także pomiar czasu realizacji zadania. Dodatkowo student ma możliwość odpowiedniego sterowania oświetleniem pola roboczego na fotelu stomatologicznym, dzięki czemu nabywa niezbędnych manualnych umiejętności szybkiego i prawidłowego ustawiania lampy stomatologicznej.
Aplikacja maksymalnie kładzie nacisk na interakcję użytkownika z pacjentem, wykorzystując odpowiednie narzędzia stomatologiczne.
Wykonywane zadania realizacyjne obejmują następujące procedury:
wizualizacja uzębienia pacjenta,
analiza wizualna przy pomocy lusterka stomatologicznego powierzchni zgryzowych pacjenta,
analiza poszczególnych powierzchni zębów w celu rozpoznania zmian patologicznych na każdym poziomie - od małych, przedubytkowych, po np. brak zęba lub jego częściową utratę,
ocena obecności złogów nazębnych (kamień i osad), obecności uzupełnień protetycznych np. korony, mosty,
wykonanie badania wewnątrz-ustnego wraz z diagramem zębowym.
Symulator zawiera zaprojektowane patologiczne zmiany zębów w celu jak najwierniejszego odwzorowania przypadków z jakimi mierzą się Studenci Stomatologii.
Symulator wad i chorób wzroku VR
Projekt obejmuje niesamowicie realistyczne odwzorowanie wybranych wad i chorób wzroku, przenosząc użytkownika poprzez okulary wirtualnej rzeczywistości do świata pacjentów okulistycznych.
Zaprojektowane wady i choroby wzroku można dowolnie konfigurować w zaimplementowanym menu symulatora. Użytkownik może włączyć dowolną wybraną wadę lub chorobę wzroku, nałożyć je na siebie, przekonać się jak widzi świat osoba z danym schorzeniem.
Zaimplementowane wady i choroby wzroku to między innymi:
Daleko i krótko wzroczność,
Daltonizm,
Astygmatyzm,
Widzenie tunelowe,
Męty,
Zaćma,
Śnieżenie,
Nadwzroczność.
Symulator umożliwia przełączanie pomiędzy poziomami oświetlenia sceny, pokazując modele w świetle dziennym, czy w półmroku (zmierzchu).
Aplikacja spełnia zadanie prewencyjne dla pacjentów, umożliwiając sprawdzenie poziomu rozwoju danej wady czy choroby wzroku w przyszłości, w przypadku braku podjęcia leczenia. Natomiast lekarze mają możliwość realnego odczucia poziomu widzenia osoby z danym schorzeniem, lepiej rozumiejąc poziom odczuć danej osoby.
Medscape – Medyczny EscapeRoom VR
Projekt został utworzony w formie aplikacji grywalizacyjnej z elementami zagadek medycznych.
Nowo wybudowany, nowoczesny szpital był miejscem, które nigdy nie zasypiało. Personel medyczny przechadzał się korytarzami, przynosząc ulgę pacjentom, a światło nadziei nigdy nie gasło. Krzyki nowonarodzonych dzieci, rozmowy lekarzy, stukot pielęgniarskich kroków, dźwięk poruszanych łóżek... Szpital tętnił życiem. Wszystko to trwało aż do pamiętnego dnia – 21 lipca 1969 roku.
To wtedy, bez wyraźnego powodu, miejsce, które jeszcze dzień wcześniej pełne było ludzi, nagle opustoszało. Korytarze, które do tej pory wypełniał gwar, zamarły w absolutnej ciszy. Pacjenci, personel, wszyscy zniknęli, pozostawiając za sobą sprzęty medyczne, dokumenty i ślady codzienności, jakby ktoś po prostu wyłączył czas. Żadne oficjalne wyjaśnienia nigdy nie padły.
Dziś jest rok 2024. Znalazłeś się w tym opuszczonym szpitalu, choć nie masz pojęcia, jak to się stało. Wszystko wygląda, jakby czas rzeczywiście się tu zatrzymał – na biurkach wciąż leżą zapomniane kartki, ostatnie z datą 21 lipca 1969 roku, filiżanki z zaschniętą kawą stoją na stolikach pielęgniarek, a kroplówki powoli ściekają, mimo że nikt ich nie podłączał od ponad pół wieku. Powietrze jest ciężkie, wilgotne i przepełnione zapachem gnijącego papieru, pleśni i czegoś, co przypomina szpitalną dezynfekcję, choć przeterminowaną o dziesiątki lat.
Korytarze, kiedyś pełne życia, teraz zdają się ciągnąć w nieskończoność. Światła, które kiedyś oświetlały każdą salę, teraz migoczą, zostawiając większość pomieszczeń w półmroku.
Musisz znaleźć wyjście z tej pułapki. Korytarze szpitala plączą się jak w labiryncie. Z każdą chwilą wydaje się, że to miejsce stara się cię zwodzić, zatrzymać na zawsze. Przechodzisz obok pokoju operacyjnego, gdzie na stole wciąż leżą zardzewiałe narzędzia, a na monitorach widać martwe, migające linie. W powietrzu unosi się coś dziwnego. Próbujesz to zignorować, ale zimny dreszcz przebiega po twoich plecach. Każdy krok zdaje się głośniejszy od poprzedniego, a echo twoich kroków rozbrzmiewa w pustce.
Twoim zadaniem jest przejście do kolejnych pomieszczeń prowadzących do wyjścia.
Zaczynasz swoją przygodę w opuszczonym pokoju zabiegowym, w którym wskazówki prowadzą Cię do wyszukania i ułożenia elementów, których kolejność jest kodem do cyfrowego zamka drzwi.
Pomieszczenie kolejne, drugie to opuszczona, przerażająca sala dla pacjentów. W tym pomieszczeniu musisz wykazać się spostrzegawczością i elementami wiedzy poszczególnych części ciała człowieka. Wskazówki podane są w języku łacińskim, a tylko wykonanie poprawne, umożliwi Ci odgadnięcie sposobu otworzenia drzwi do kolejnego pokoju.
Pokój numer 3, to wykreowane z największą starannością prosektorium. Rozglądasz się dookoła i już wiesz, że Twoim zadaniem jest poprawne dopasowanie brakujących kości do pełnego szkieletu człowieka na stole sekcyjnym. Jednakże kości musisz poszukać w dawno nieczynnych już chłodniach.
Po znalezieniu, odblokowania dostępu do klucza, biegniesz do wyjścia, prowadzącego do korytarza, na którego końcu lądujesz w opuszczonej dyżurce lekarskiej wypełnionej książkami, dokumentami i elementami codziennego użytku w ówczesnym szpitalu.
Wskazówka prowadzi do regału w literaturą medyczną, a element pomocniczy znajdziesz przy biurku.
Następnie przechodzisz do łazienki, w której czujesz się nieswojo. Cząsteczki kurzu unoszą się w powietrzu. Przy ścianie stoi wanna wypełniona brunatnym płynem po brzegi, a porozrzucane butelki wydają się być elementem rozwiązania zagadki wyjścia.
Postępując wg wskazówek odkrywasz, że na dnie wanny znajduje się klucz. Już wiesz, że ten klucz jest od głównych, zamkniętych drzwi, które mijałeś biegnąc korytarzem.
Chwytasz go w dłoń i jak najszybciej udajesz się do tych drzwi. Uff, otwierają się, pasuje.
Jesteś na zewnątrz. Obserwujesz niebo, drzewa, dawno nieużywaną karetkę. Już tylko jeden sus dzieli Cię od przeskoczenia ogrodzenia i wyjścia z tego zapomnianego przez czas i ludzi miejsca.
