Wszystko zaczęło się w… I Klinice Kardiologii kierowanej przez prof. Leszka Gieca. Wtedy młody, prowadzony przez Profesora zespół w składzie: Anna Maria Wnuk-Wojnar, Maria Trusz-Gluza i Andrzej Szulc, Janusz Drzewiecki, a także inżynier Marek Szpak w latach 70. wprowadzili elektrofizjologię kliniczną – inwazyjną metodę diagnostyki zaburzeń rytmu serca.

W 1981 i 1982 r. pojawiły się  pierwsze prace naukowe, publikacje o ablacji łącza przedsionkowo-komorowego. Zagraniczne szkolenia, w których brali udział Anna Maria Wnuk-Wojnar i Andrzej Szulc – to pierwsze doświadczenia w zakresie ablacji. W 1986 r. wykonano pierwszy w Polsce zabieg ablacji AVN w składzie Janusz Drzewiecki, Maria Trusz-Gluza, Anna Maria Wnuk-Wojnar oraz Andrzej Szulc. Dzięki zabiegowi doszło do przerwania częstoskurczu. Tydzień później pacjentowi wszczepiono na stałe układ stymulujący. Podobnych zabiegów wykonano 20. W niedługim czasie do zespołu dołączył Cezary Czerwiński z udziałem, którego wykonano pierwsze zabiegi ablacji prądem RF z użyciem profesjonalnego ablatora.

Ostatnie dziesięciolecia pokazały, że początki elektroterapii i elektrofizjologii znacząco różniły się od aktualnej praktyki. Jednak zawsze oprócz doskonalenia sprzętu medycznego bardzo ważne było zaangażowanie, odwaga i zapał zespołu medyków.