Zdrowie publiczne – studia pierwszego i drugiego stopnia
Celem kształcenia jest przygotowanie pracownika zdrowia publicznego, którzy w oparciu o interdyscyplinarną wiedzę i przy wykorzystaniu nabytej wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych będzie w stanie realizować, w ramach pracy w instytucji ochrony zdrowia, w administracji państwowej wszystkich szczebli organizacyjnych, w samorządzie, w szkołach wyższych albo instytutach naukowo-badawczych, a także w dużych zakładach przemysłowych zadania związane z rozpoznawaniem podstawowych zagrożeń zdrowia, jego ochroną i umocnieniem. Ewolucja potrzeb w dziedzinie zdrowia publicznego powoduje, że potencjalny zakres działalności absolwenta powinien odpowiadać wymogom kształtowanym przez nowoczesną koncepcję zdrowia publicznego w Polsce i Unii Europejskiej.
Dietetyka – studia pierwszego i drugiego stopnia
Celem kształcenia jest przygotowanie absolwenta do samodzielnego wykonywania zawodu dietetyka. Dietetyk, w oparciu o wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne nabyte podczas trzyletniego szkolenia zawodowego, będzie mógł podjąć i w pełnym zakresie wykonywać pracę:
- w instytucjach służby zdrowia, zarówno w warunkach szpitalnych i ambulatoryjnych,
- w strukturach Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
- w ramach indywidualnej działalności ukierunkowanej na profilaktykę zaburzeń stanu zdrowia związanych z żywnością i żywieniem, promocję zdrowego żywienia i poradnictwo,
- w zakładach żywienia.
Poza wiedzą i umiejętnościami praktycznymi absolwent studiów licencjackich o kierunku dietetyka jest przygotowany do aktywnej i prowadzonej w oparciu o wiarygodne źródła kontynuacji doskonalenia zawodowego i samokształcenia w dziedzinie dietetyki.
Kadra Wydziału Zdrowia Publicznego prowadzi badania naukowe reprezentujące priorytetowe zagadnienia w zdrowiu publicznym i w dietetyce oraz programy reprezentujące badania podstawowe i kliniczne. Wyniki zrealizowanych badań naukowych są wykorzystywane – jako materiał ilustracyjny – w toku zajęć ze studentami. Ponadto studenci włączani są w program działalności naukowej poprzez udział w pracy Studenckiego Towarzystwa Naukowego (STN).
Zarządzanie ryzykiem zdrowotnym- studia pierwszego i drugiego stopnia
Celem kształcenia na kierunku Zarządzanie ryzykiem zdrowotnym jest przygotowanie przyszłych specjalistów do realizacji zapisów dwóch najważniejszych dokumentów w obszarze zdrowia publicznego: Ustawy o zdrowiu publicznym, która weszła w życie w 2015 roku oraz aktualnego Narodowego Programu Zdrowia, który stanowi dokument strategiczny dla zdrowia publicznego. Realizacja Ustawy i NPZ ma pozwolić skuteczniej zapobiegać chorobom i podnosić stan zdrowia obywateli pod warunkiem właściwego przygotowania kadr.
Absolwenci posiadają wiedzę, umiejętności oraz kompetencje, które pozwalają na realizowanie zapisów określających priorytetowe działania zawarte w Ustawie o zdrowiu publicznym.
Są to:
- promocja zdrowia i profilaktyka chorób, w szczególności przewlekłych nowotworowych i nienowotworowych,
- edukacja zdrowotna dostosowana do potrzeb różnych grup społecznych – zwłaszcza dzieci, młodzieży i osób starszych – z wykorzystaniem programów o dobrej, jakości i sprawdzonej skuteczności,
- rozpoznawanie, eliminowanie lub ograniczenie zagrożeń dla zdrowia fizycznego, psychicznego i społecznego w miejscu zamieszkania, nauki, pracy i rekreacji,
- systematyczne monitorowanie stanu zdrowia i jego zagrożeń oraz jakości życia związanej ze zdrowiem ludności w celu identyfikacji priorytetów dla polityki zdrowotnej państwa oraz wskazywanie skutecznych programów prewencji chorób i promocji zdrowia,
- kształcenie i racjonalne wykorzystanie kadr w zakresie zdrowia publicznego oraz włączenie profilaktyki chorób i promocji zdrowia do programów edukacyjnych różnych grup zawodowych, zwłaszcza kadr medycznych, nauczycieli i administracji publicznej,
- inicjowanie i prowadzenie badań naukowych oraz współpracy międzynarodowej w zakresie zdrowia publicznego.
Zarządzanie ryzykiem zdrowotnym oparte na szeroko rozumianej profilaktyce, w tym profilaktyce pierwotnej (identyfikacja czynników ryzyka, zmniejszenie zagrożenia, a więc zapobieganie chorobom u źródła), staje się podstawą i celem działań w nowoczesnej ochronie zdrowia wysokorozwiniętych Państw na całym świecie.